Budynek Hotelu EUROPA usytuowany jest w zabudowie zwartej w jednym z najbardziej eksponowanych terenów Lublina, u zbiegu ulic: Staszica, Krakowskie Przedmieście i Placu Litewskiego. Wzniesiony został w latach 1865 – 1867, wg projektu budowniczego gubernialnego Ludwika Szamoty. Znany jest jako replika warszawskiego Hotelu Europejskiego zaprojektowanego w 1856 r. przez wybitnego przedstawiciela polskiego neorenesansu, architekta Henryka Marconiego. Hotel wzniesiony został etapami na placu pierwotnie należącym do książąt Czartoryskich. Przed 1864r. działki, na których powstał Hotel, wraz z znajdującym się tam pierwotnie drewnianym dworkiem i ruinami spalonej łazienki były własnością Antoniego Kobylińskiego. W 1864r. nieruchomość wykupił Franciszek Chobrzyński i w latach 1864-1865 wystawił w tym miejscu murowaną jednopiętrową oficynę, a od 1865 przystąpił do budowy Hotelu – na nieregularnym planie zbliżonym do podkowy, dwupiętrowy z belwederem na narożniku. W 1866r. ukończono wschodnią część, a w roku kolejnym zachodnią i narożną zamykając narożnikiem ul. Krakowskie Przedmieście i wschodnią część Placu Litewskiego. Jako budowla na ówczesne czasy nowoczesna, posiadała łazienki, restaurację i cukiernię. Imponujący architekturą i standardem obiekt przyciągał gości swoją nowoczesnością i komfortem. W tamtych czasach bawili tu głównie bogaci przybysze ze sfer ziemiańskich. W kompleksie Europy mieściły się ponadto: wytwórnia rękawiczek, skład galanteryjny, perfumeria dla wygody pań i zakład optyczno-fizyczny. Reprezentacyjny gmach miast był wdzięcznym tematem dla fotografów i wykonawców pocztówek, stąd bogaty materiał ikonograficzny, przedstawiający na przestrzeni lat widok hotelu. Ogólnodostępna widokówka z ok. 1915r. ukazuje budynek, którego układ przestrzenny i podziały elewacyjne zachowały się niezmienione do czasów obecnych.

W kolejnych latach budynek zmieniał właścicieli (1868r. Roman Okulicz Kozaryn, 1885r. jego syn Władysław, 1887r. Jan i Wiktor Michelisowie). W 1918r. częściowo a w 1926r. w całości mocą testamentu rodziny Michelisów przeszedł na własność Lubelskiego Towarzystwa Dobroczynności. W okresie międzywojennym, kondygnacje parteru adaptowano na potrzeby handlowo – usługowe, nie związane z hotelową funkcją budynku. Wprowadzenie nowej funkcji związane było z przekształceniem części otworów okiennych na witryny i wykonaniu wejść prowadzących bezpośrednio z ulicy. Na początku II Wojny Światowej, 09.09.1939 r. budynek został uszkodzony przez niemiecki nalot bombowy. Od lipca 1940 roku, przez cały okres okupacji hotel wraz z restauracją i barem znajdował się na liście lokali przeznaczonych wyłącznie dla Niemców. W 1944r., w trakcie walk związanych z wyzwoleniem miasta, wybuch uszkodził południowo – zachodni narożnik hotelu i całkowicie zniszczył część zachodniego skrzydła. Po zniszczeniach II wojny gmach odbudowano, ograniczając zakres prac do uzupełnienia zniszczonej struktury murowanej. Kolejne prace zewnętrzne związane były z renowacją Śródmieścia i Starego Miasta Lublina. Wówczas odrestaurowano elewacje, oraz zgodnie z koncepcją uruchomienia w Śródmieściu centrum handlowego, kondygnację parteru. Końcem lat 40. hotel został upaństwowiony. Nadal pełnił swoją funkcję, mieszcząc ponad to dwie restauracje, bar „Turystyczny”, aptekę, placówkę Orbisu i sklepy. O ile upływ czasu, zniszczenia wojenne i liczne remonty w nieznacznym stopniu zmieniły kształt architektoniczny obiektu, o tyle jego wnętrza zostały niewątpliwie zdewastowane. Zachowały się jednak nieliczne detale i elementy wnętrz świadczące o wysokim standardzie i poziomie artystycznym ich wykończenia, potwierdzając jednocześnie eklektyczny rodowód. Skąpe materiały historyczne, dotyczące wnętrz hotelu pochodzą z okresu międzywojennego i nie dostarczają wartościowych informacji o ich pierwotnym kształcie. W 1971 roku obiekt został wpisany do rejestru zabytków architektury (A/502).

W 1991 roku decyzją Wojewody Lubelskiego, budynek przeszedł w ręce Stowarzyszenia PTTK. Przez długie lata w obiekcie funkcjonował Dom Wycieczkowy prowadzony przez PTTK. Hotel był przez lata nie remontowany, dopiero w latach 90-tych zapadła decyzja o generalnym remoncie budynku. Kiedy w 2000 roku firma „Zomar” z Chełma podjęła się rekonstrukcji hotelu, obiekt był w złym stanie technicznym. Gruntowną restaurację nadzorował prof. Wiktor Zin. Z dawnej budowli w niezmienionym stanie zachowała się jedynie elewacja budynku. Także wystrój i aranżacja wnętrz odbywały się w ścisłej współpracy ze służbami konserwatorskimi. Kilka egzemplarzy pierwotnych i zabytkowych elementów (np. secesyjne wewnętrzne drzwi na I piętrze) pozostało odrestaurowanych i wkomponowanych w nową aranżację. Eklektyczny gmach, usytuowany na narożu reprezentacyjnego placu, stał się jego ozdobą i pozostało tak do dziś, czyniąc budynek Hotelu Europa jednym z najbardziej charakterystycznych obiektów w Lublinie.

Aktualnie budynek jest w trakcie remontu.