BIESZCZADY

Moda często się zmienia, ale z Bieszczadami jest inaczej. Do grona tych którzy je poznali i stale powracają, ciągle dołączają inni. Gdy ktoś raz tu przyjedzie, będzie wracał tu zawsze…

Turyści wędrujący trasami górskimi Bieszczadów mogą dokładnie poznać ich unikalny charakter. O każdej porze roku są inne i niespotykane. Osobliwością tych gór są połoniny – wysoko położone rozległe hale, które tak zachwycają licznie odwiedzających je turystów. Do najciekawszych punktów widokowych należą bieszczadzkie szczyty, na czele z najwyższym – Tarnicą, poza tym Połonina Caryńska i Wetlińska, Wielka Rawka, Jasło i wiele innych.

  Bieszczady to najbardziej na zachód wysunięta część Karpat Wschodnich, część Beskidów Wschodnich, leżąca na południe od doliny Sanu i na wschód od doliny Osławy, pomiędzy przełęczami Łupkowską i Użocką. W Bieszczadach znajdują się wielkopowierzchniowe obszary chronione, takie jak: parki narodowe, parki krajobrazowe i obszary Natura 2000. Bieszczadzki Park Narodowy (pow. ponad 29 tys. ha) powołano dla ochrony najwyższych partii polskiej części Karpat Wschodnich, a zwłaszcza bogatej fauny puszczańskiej, naturalnych ekosystemów leśnych, połonin rozciągających się ponad górną granicą lasu i wyjątkowego krajobrazu. Park Krajobrazowy Doliny Sanu chroni

malowniczą dolinę Sanu od źródeł po Jezioro Solińskie, masywy Dwernika-Kamienia i Magury Stuposiańskiej oraz pasma górskie Otrytu i Jeleniowatego. Szczególnej wartości nadaje temu obszarowi rzeka San, wysoki stopień zalesienia, zróżnicowanie siedliskowe i biocenotyczne oraz mała penetracja ludzka. Ciśniańsko-Wetliński Park Krajobrazowy chroni natomiast pasma górskie biegnące z północnego zachodu na południowy wschód (pasmo graniczne, Matragony i Hyrlatej, Wielkiego Działu i Małego Jasła, Berda i Łopiennika) oraz doliny rzeczne Osławy, Solinki, Wetliny i Hoczewki. W ramach sieci Natura 2000 Bieszczadzki Park Narodowy oraz obydwa powyższe parki krajobrazowe wchodzą w skład obszaru specjalnej ochrony ptaków i specjalnego obszaru siedlisk Bieszczady o wspólnych granicach. 

O Bieszczadzkich Połoninach najlepiej może opowiedzieć Elżbieta Dzikowska – znana podróżniczka, dziennikarka, historyk sztuki. Autorka wielu książek i albumów na temat bieszczadzkich krajobrazów. Od 2002r. honorowa obywatelka Ustrzyk Górnych. Tytuł ten uzyskała, kiedy w jedynym z programów publicystycznych przyznała, że w jej opinii wschód słońca na Połoninie Wetlińskiej jest zjawiskiem godnym uznania jako ósmy cud świata. „Bieszczady – moja miłość. Nie ma piękniejszych gór na świecie.”

Tu właśnie ma siedzibę i swoją działalność prowadzi

Spółka Bieszczadzkie Schroniska i Hotele PTTK.